Porta delle Suppliche en Palazzo Zuccari
Porta delle Suppliche Inzoomen
Tenslotte bekijken we nog een bijzondere deur van Bernardo Buontalenti en het atelier van Federico Zuccari. De Porta delle Suppliche, de deur van de verzoekschriften, is te vinden in het Palazzo degli Uffizi bij de westvleugel.174 Deze deur uit 1577 is waarschijnlijk wel het meest bekend uit het oeuvre, althans het architectonische van Buontalenti.
Bij deur is rechts een bijbehorende brievenbus te zien waarin het verzoekschrift kon worden gedeponeerd. Achter het borstbeeld van Cosimo de Medici, de hertog, is een kijkgat met tralies. Buontalenti stemde zijn ontwerp hierop af. De deur met de omlijsting bestaat uit drie delen: een vrij plat frame om de deur, een aedicula die duidelijk afsteekt van de muur en tenslotte aan de bovenzijde een merkwaardig fronton. Daar het kijkgat moest worden open gelaten, kon hij geen segmentvormig fronton boven de deur zetten. Buontalenti lost dit handig op door het fronton is tweeën te delen en elk deel om te draaien. In het midden wordt vervolgens een sokkel geplaatst met het portret van Cosimo zodat het kijkgat ook nog gebruikt kan worden. Cosimo kijkt vanuit de hoogte streng neer op de bezoeker die zijn verzoekschrift in de postbus gooit. Hoewel duiven wat minder respect voor de buste van Cosimo hebben zoals dit bij de onderstaande afbeelding te zien is.
Op weg naar de Via Giuseppe Giusti Piazza della Santissima Annunziata
Feda Galizia ‘Portret van Federico Zuccari’ 1604
Tenslotte lopen we richting de Via Giuseppe Giusti waarbij we nog langs het Piazza Santissima Annunziata met het vondelingenhuis van Brunelleschi komen. Iets verder rechts is de straat met het huis van Federico Zuccari: op de hoek van Via Giuseppe Giusti (vroeger Via del Mandorlo) en de Via Gino Capponi (vroeger Via dell’ Orto dei Servi). Later bouwde deze kunstenaar op zijn grondstuk nog een atelier aan de Via Giusti.
Palazzo Zuccari Raam Begane grond
Deze façade is een vreemde combinatie van verschillende materialen variërend van ruwe tot aan gladgepolijste oppervlaktes. De begane grond en de piano nobile verschillen sterk van elkaar. De eerste bestaat uit ruwe en onaffe materialen, terwijl de mooie verdieping juist wel fijntjes is afgewerkt. In de nauwelijks bewerkte blokken op de begane grond zijn drie reliëfs. Deze reliëfs symboliseren het gereedschap dat een schilder, architect en beeldhouwer gebruikt. Zo zijn er aan beide uiteinden van de begane grond pilasters in wording. Een deel moet nog weggehakt worden terwijl sommige stukken van de hoekpilasters al glad gehakt zijn en geheel voltooid. De steenhouwers hebben hun werk op de begane grond nog lang niet af, menig ruw stuk moet nog afgewerkt worden. Dit is ook te zien bij de lijsten rondom de deur en het raam erboven.
Op de eerste verdieping, de piano nobile, worden de drie edele kunsten gecombineerd: architectuur, schilder -en beeldhouwkunst. De architectuur wordt weergegeven in de gebroken frontons boven de twee ramen. De beeldhouwkunst door de twee nissen die de beide ramen flankeren. De schilderkunst tenslotte wordt in het midden van de gevel gesymboliseerd door een grote lege ingelijste en gestucte vierhoek. Zoals de nissen geen beelden bevatten, zo heeft de lege vierhoekige lijst geen fresco. Federico Zuccari was tenslotte een schilder, net als zijn broer Taddeo, die werkte in de maniëristische stijl zoals ook aan de architectuur van deze gevel te zien is. Ook het paleis dat Federico Zuccari in Rome bezat, heeft overduidelijke maniëristische trekjes. Zo zijn om de deur en de vensters van dit Romeinse paleis monden te vinden die wijd openstaat en iets wat lijkt op een menselijk gezicht. Het huis van Zuccari is sinds 1987 in bezit van het Duitse Kunsthistorisches Institut Florenzn. Meer lezen over het huis en de schilderingen van Zuccari? klik dan hier.
Eindedag 2
Dag 3. Beeldhouwkust in Florence (dagen: 3 – 4)